هدف: ارزيابي ميزان فعال سازي رفتاري براي افسردگي از ابعاد مختلف (فعال سازي، اجتناب/نشخوار فكري، افت تحصيلي/شغلي، آسيب اجتماعي)

تعداد سوال: 24

تعداد خرده مقياس: 4

شيوه نمره گذاري: دارد

تفسير: دارد

روايي:‌ دارد

منبع: دارد

نوع فايل: word 2007

همين الان دانلود كنيد

قيمت: فقط 2900 تومان

خريد فايل نهایی کردن خرید مورد به سبد خرید اضافه شد

مقياس فعال سازي رفتاري براي افسردگي كانتر و همكاران (BADS)

فعال سازی رفتاری

این روش درمانی به دلیل ساختار نسبتاً ساده و مقرون­به­صرفه، گزینه­ی مناسبی برای درمان علائم افسردگی در بیماران مصرف­کننده می­باشد. منطق درمان فعال­سازی رفتاری و لزوم آموزش آن به بیمار را توضیح دادیم و اصول ده­گانه­ی فعال­سازی رفتاری را مرور کردیم. هم­چنین توضیح کوتاهی درباره­ی ساختار کلی درمان و مهم­ترین مؤلفه­های آن از جمله سنجش و فرمول­بندی، برنامه­ریزی فعالیت و اهمیت رفتارهای اجتنابی ارائه دادیم. در این شماره قصد داریم مؤلفه­های اصلی درمان را با دقت بیشتری بررسی کنیم، با این امید که همکاران بتوانند از این درمان سودمند برای روش بالینی بهره بگیرند.

• الگوریتم درمان

همان­طور که در مقالات پیشین عنوان شد، جلسات فعال­سازی رفتاری، مانند درمان­های شناختی­رفتاری دیگر، جلساتی ساختارمند و برنامه­ریزی شده هستند. جلسه­ی اول درمان در صورت امکان باید شامل این موارد باشد: گرفتن تاریخچه و بحث درباره­ی منطق درمان، تمرین بازنگری اولیه‌ی فعالیت، ارزیابی منافع اولیه‌ی درمان و در صورت امکان تهیه­ی یک تکلیف فعال­سازی ساده. در جلسه­ی دوم، درمانگر در صورت لزوم به بازنگری فعالیت ادامه می­دهد و منافع درمان را ارزیابی می‌نماید. علاوه ­بر این، سلسله‌مراتبی از فعالیت اولیه نیز بر اساس یافته­های حاصل از بازنگری فعالیت و ارزیابی منافع درمان تهیه می­کند. این سلسله‌مراتب فعالیت، محتوای اولیه برای فعال­سازی را در جلسه‌ی آتی فراهم می­کند. پس از جلسات اولیه، روند درمان انعطاف­پذیرتر خواهد شد. بسیاری از مراجعان از فعال­سازی ساده به قدری بهره می­برند که نیازی به پیچیده­تر نمودن درمان وجود ندارد (هوپکو، لجوز، روجیه­رو و ایفرت، ۲۰۰۳). با این وجود برای برخی از مراجعان، فعال­سازی ساده کافی نیست. در این موارد با استفاده از نتایج سنجش کارکردی شکست در جلسات اولیه (که در رابطه با آن صحبت خواهیم نمود)، به مداخلات بیشتری پرداخته می­شود.

همان­طور که گفته شد، جلسات فعال­سازی رفتاری از بسیاری جهات (مانند تنظیم دستور جلسه، تعیین و مرور تکالیف خانگی، درخواست خلاصه کردن نکات کلیدی و دادن پسخوراند نسبت به جلسه)، ساختاری مشابه همه­ی درمان­های شناختی‌رفتاری دارند. توصیه می­شود که جلسات فعال­سازی رفتاری با مرور نشانه‌های افسردگی مراجع و در صورت لزوم استفاده از یک ابزار ساده­ی سنجش افسردگی مانند تست افسردگی بک (BDI، بک، استیر و براون، ۱۹۹۶) آغاز شود

منطق شروع درمان

در ابتدای درمان، درمانگر به داستان مراجع گوش می­دهد و انتظار می­رود که در جلسات اول و دوم بتواند به اندازه­ای اطلاعات کسب نماید که خلاصه­ای از مشکل بیمار و منطقی در خصوص درمان را ارائه دهد. در مقالات پیشین، منطق درمان فعال­سازی رفتاری را توضیح دادیم. توصیه می­شود که درمانگر، شکل آماده­ی الگوی فعال­سازی رفتاری را داشته باشد تا بتواند در جلسه­ی اول یا دوم برای توضیح منطق درمان از آن استفاده نماید. درمانگر باید برای توضیح بیشتر مدل مورد استفاده در درمان از مثال­هایی که از تاریخچه­ی بیمار به دست آورده استفاده نماید تا بیمار همه‌ی جنبه‌های مدل درمانی را به خوبی درک کند. شکل زیر (برگرفته از مارتل و همکاران، ۲۰۱۰)، نمودار ساده‌ای است که می‌توان آن را در توضیح مدل فعال‌سازی رفتاری برای افسردگی به بیماران به کار برد.